D66 pleit voor uitstel bestemmingsplan Landgoed Leudal

D66 Leudal trok toen na inzage in het complete dossier de conclusie dat de gemeente zwaar in de fout is gegaan. De eigenaren van het Landgoed hebben bij de gemeente aangegeven mee te willen werken aan uitstel.

Storm
De Raad van State vernietigde in november het in 2014 door de raad vastgestelde bestemmingsplan Landgoed Leudal op maar liefst zeven punten. Het college van B en W maakte onlangs het op deze punten verbeterde bestemmingsplan bekend en stelt de raad nu voor dit in de raadsvergadering van 5 juli vast te stellen. Maar fractievoorzitter Raemakers van de democraten had twijfels of de raad in september 2014 wel een degelijk besluit had genomen. ‘Alles ging toen heel snel, in een ware storm' aldus Raemakers. 'Zelf was ik pas een half jaar raadslid. Wij hebben toen als fractie ook vóór een paar amendementen gestemd, die eigenlijk juridisch niet mogelijk zijn of praktisch totaal onuitvoerbaar.’

Onderzoek
D66 ging daarom op dossieronderzoek uit. In het gemeentelijk dossier blijkt een ‘voorovereenkomst’ uit 2010 aanwezig te zijn: een rechtsgeldige overeenkomst tussen de gemeente Leudal en het Landgoed. In die overeenkomst, namens het college van B en W ondertekend door de toenmalige wethouder Vogels (CDA), staan concrete afspraken over het verkopen van de gronden van de camping aan het Landgoed. Op dit moment heeft het Landgoed deze gronden nog in erfpacht en betaalt zij aan de gemeente een jaarlijkse vergoeding. Het bedrag van de verkoop wordt echter fors hoger, als de gemeente meewerkt aan het tot stand komen van een nieuw bestemmingsplan, ‘afgestemd op de beoogde ontwikkeling’.

Tot op heden was de gemeenteraad niet geïnformeerd over deze overeenkomst en dat had volgens D66 wel moeten gebeuren. Raemakers: ‘Deze overeenkomst legt een directe relatie tussen de verkoop van het terrein en aard en inhoud van het bestemmingsplan. En als de gemeente het campingterrein uiteindelijk niet kan verkopen aan Landgoed Leudal, dreigt grote financiële schade voor de gemeente. Als de raad van deze overeenkomst had geweten, dan had zij in 2014 het bestemmingsplan nooit zo vastgesteld. Het stelt alles ineens in een heel ander daglicht.’

Volgens D66 wil de gemeente nu onder de overeenkomst uitkomen en doet ze pogingen om die overeenkomst te actualiseren, maar de ondernemers houden vast aan de originele overeenkomst. Ook realiseerde het college zich pas in 2015 dat een dergelijke overeenkomst had moeten worden voorgelegd aan de gemeenteraad, iets dat in 2010 niet is gebeurd. Volgens Raemakers werd mede daarom, na de uitspraak van de Raad van State, een voorstel tot een ‘package deal’ voorbereid door de betrokken ambtenaren. In zo’n package deal zou geprobeerd worden om alle problemen rondom het Landgoed, ook omtrent handhavingsproblemen en het aantal arbeidsmigranten, in één keer te regelen.

Maar het ambtelijk voorstel tot een package deal werd afgelopen april in het college, onder leiding van verantwoordelijk wethouder Walraven (Samen Verder), ingetrokken. Het college trok bovendien het volledige mandaat van ambtenaren in en gaf adviesbureau BRO de opdracht een nieuw bestemmingsplan te schrijven. Opmerkelijk en hoogst ongebruikelijk, omdat BRO aanvankelijk het Landgoed adviseerde en nu ineens aan de andere kant van de streep staat.

Maar dat is nog niet alles, want het Landgoed moest via de pers vernemen dat het nieuwe bestemmingsplan ter inzage lag. Raemakers: ‘Hiermee handelt de gemeente Leudal regelrecht in strijd met de voorovereenkomst. In artikel 11 staat dat het bestemmingsplan voor en door het Landgoed zal worden opgesteld. Natuurlijk is het logisch dat als de Raad van State een plan vernietigt, de gemeente iets meer op de voorgrond treedt om een betere motivering aan te reiken. Maar door dit geheel buiten medewerking van het Landgoed te doen, maar wel hún juridisch adviesbureau te vragen, handelt de gemeente volstrekt in strijd met de strekking van dat artikel. Dit gedrag lokt nieuwe privaatrechtelijke claims uit en past niet bij een gemeente die transparant wil samenwerken met ondernemers.’

Landgoed Leudal diende op 30 maart al een financiële claim van meer dan 400.000 euro in vanwege de beperking die is opgelegd met betrekking tot het maximum aantal arbeidsmigranten dat op de camping mag worden gehuisvest. D66 denkt dat ook deze claim de gemeente in problemen kan brengen. Voorheen waren 375 arbeidsmigranten toegestaan, op basis van herhaaldelijke schriftelijke toestemming van het college. Dat de raad dit aantal terugbracht naar 225 mag dan ook niet zomaar, aldus de Raad van State. Raemakers: ‘Als de raad nu met het nieuwe concept bestemmingsplan opnieuw het aantal op 225 vaststelt, zal het Landgoed ongetwijfeld weer in beroep gaan. Zo stapelen de rechtszaken zich op. Dat kost de gemeente handenvol geld en is echt niet nodig. Waarom niet open het gesprek aangaan?’

D66 dringt al langer aan op een package deal, waarin het aantal arbeidsmigranten de komende tien of vijftien jaar stapsgewijs wordt teruggebracht van 375 naar 0. Ook andere voorwaarden, zoals bijvoorbeeld de maximale bouwhoogte, moeten dan versoepeld worden conform de afspraken uit de voorovereenkomst van 2010. Raemakers: ‘Alleen dán kan de transformatie van het Landgoed van Polencamping met een slecht imago naar een hoogwaardig trainingscomplex met meerwaarde voor de Leudalse economie, slagen. En alleen dán kunnen we dit probleemdossier voor eens en altijd sluiten.’